André (34, spastisch): ‘Ook met weinig spierkracht is e-hockey voor je weggelegd’

Al 21 jaar doet André (34) aan hockey. Hij noemt zichzelf geen topspeler, en toch speelt hij met zijn team heel wat spannende en goede wedstrijden.

Zoals de meeste jongens voetbal spelen op het schoolplein, zo speelde André vroeger rolstoelhockey met zijn klasgenoten. “Doordat ik waarschijnlijk zuurstofgebrek heb gehad tijdens mijn geboorte, heb ik een hersenbeschadiging opgelopen.  Ik zit in een rolstoel, omdat ik spastisch ben. Dat er ‘iets aparts’ met me was, had ik als kind al vrij vroeg door. Als je met je vriendje buiten aan het spelen bent, en hij kan wel van de glijbaan en jij niet, dan baal je wel even. Zulke momenten hou je altijd, het is de kunst om daarmee om te gaan. En dat lukt heel aardig. Ook merkte ik dat andere kinderen naar een school in de buurt gingen, terwijl ik naar speciaal onderwijs ging, veel verder van huis. Tegelijkertijd was iedereen daar op die school min of meer hetzelfde. Als iedereen een beperking heeft, voel je je juist weer niet zo heel veel anders als de rest.”

Tijdens de gymles was rolstoelhockey bij de meesten favoriet. Ook bij André. “We speelden het ook tijdens de pauzes. En ik heb een club bij mij in de buurt gezocht.” Dat is inmiddels al weer 21 jaar geleden. Nog altijd is het een sport die André geen seconde verveelt. “Elke training ben ik erbij. Natuurlijk wil ik het liefst winnen. Maar ik ben geen topspeler, en ik heb ook niet de verwachting om er een te worden.” Voor André gaat het om de uitdaging. “Ik hou ervan om een goede wedstrijd te spelen. Voor mij is dat niet een wedstrijd die je vet wint. Daar zit helemaal geen spanning in. Dan heb ik liever een wedstrijd die eindigt in 2-2, daar haal ik veel meer voldoening uit.”

Hockey is voor André een uitlaatklep. “Ook als ik me niet goed voel ga ik naar de training, want ik weet dat ik me na afloop veel beter voel. Je verlegt je focus op het spel en denkt even aan niets anders.” Het is niet zo dat hij zijn beperking niet meer voelt of merkt tijdens het sporten. “Soms heb ik een tegenstander tegenover me die motorisch veel vaardiger is dan ik. Ik zal niet denken: nu maak ik geen enkele kans. Want wat ik wel kan, is het maximale uit mezelf halen en niet opgeven.”

Afgelopen seizoen beleefde André nog een mooi moment met zijn team. “We werden sinds lange tijd regiokampioen, terwijl we helemaal niet hadden gedacht dat we eerste konden worden. Dat was zo tof! In het team voel ik me zo op m’n plek. We zijn geen hoogvliegers, we kennen onze beperkingen en we weten ook wat we kunnen. Ook met weinig spierkracht is e-hockey voor iemand weggelegd. Een stick kan namelijk ook aan de rolstoel bevestigd worden. De spanning, de tactiek, het samenspel: al die dingen maken dat het gewoon een hele leuke sport is.”