Opening van de Week van de Toegankelijkheid 2022 bij Haag Atletiek

04 oktober 2022

Met de overhandiging van een estafettestokje aan de voorzitter van Haag Atletiek opende Illya Soffer, directeur van Ieder(in), vandaag de Week van de Toegankelijkheid 2022. Dat gebeurde in de kantine van Haag Atletiek. Bij deze atletiekvereniging zijn sporters met en zonder beperking van harte welkom.

Het thema van de Week van de Toegankelijkheid 2022 is Gewoon Welkom. Daarmee vragen we aandacht voor sociale toegankelijkheid. Tijdens de opening spraken ervaringsdeskundigen met elkaar en met enkele genodigden over de vraag ‘wanneer voel jij je ergens gewoon welkom?’. Al snel werd duidelijk dat ‘gewoon welkom zijn’ in grote én in kleine dingen zit.

“Een oprijplaat is dan al ideaal”

Valerie Boelaars gebruikt een elektrische rolstoel. Ergens welkom zijn begint voor haar bij toegankelijkheid. Valerie: “Dat je überhaupt ergens binnen kunt komen. Dat er geen trapje is, of een drempel waar ik met mijn elektrische rolstoel niet overheen kan. Met een oprijplaat of een drempelplankje is dat eenvoudig op te lossen, maar veel cafés en restaurants hebben dat nog niet.

Als zo’n drempelplank er niet is, dan kan ik alleen maar in een duwrolstoel naar binnen. Maar dan moet ik dus wel weer iemand meenemen. Al is er maar één trede, een oprijplaat is dan al ideaal. Dan kom je in ieder geval ergens binnen. Daarna komt de rest wel.”

“Het is fijn als het personeel een beetje behulpzaam is”

Eenmaal binnen, bijvoorbeeld in een restaurant, vindt Valerie het ook fijn als het personeel een beetje behulpzaam is. Valerie: “Maar dat zijn ze 9 van de 10 keer wel. Als ik vraag of ze mijn eten in de keuken willen snijden, dan doen ze dat ook. En dan kan ik dus ook gewoon met vriendinnen uiteten.”

“Dat de schrijftolk voor mij geregeld is, geeft mij een welkom gevoel”

Annet Verdoorn is op latere leeftijd doof geworden. Annet: “Eerst werd ik slechthorend, maar inmiddels ben ik bijna doof. Een hulpmiddel als een schrijftolk is voor mij nu broodnodig geworden.

Ik moet die schrijftolk altijd zelf regelen, daar heb ik soms een dagtaak aan. Maar vandaag is dat voor mij geregeld. Dat geeft mij wel een erg welkom gevoel!”

“Sinds ik doof ben, word ik zwaar onderschat”

Helaas ervaart Annet regelmatig dat zij vanwege haar beperking anders bekeken wordt. “Ik merk dat sinds ik doof ben, ik echt zwaar onderschat word in mijn kennis en kunde. En dat is zo zonde! Juist door mijn gehoorverlies gaat mijn vuurtje om mee te doen alleen maar harder branden! Ik wil juist werken en sporten en normale dingen doen. En veel mensen zonder beperking zien dat niet.”

“Als ze in een rolstoel zit, wordt ze als een kind aangesproken”

Andere deelnemers aan het gesprek herkennen dat. Helma van der Boom, slechtziende hardloopster, valt Annet bij : “Ja, waardeloos, he?” En Jennifer Hoogelander, moeder van de 16-jarige Femke, kan er ook over meepraten: “Mijn dochter wordt soms anders aangesproken. Als Femke lopend meekomt dan wordt ze normaal behandeld. Maar als ze in de rolstoel zit, dan wordt ze als een kind aangesproken.”

“Ik moet vaak overslaan omdat ik geen vervoer heb”

Dat gewoon welkom zijn ook te maken heeft met grote dingen, maken Abderrahim en Valerie duidelijk. Abderrahim: “Toegankelijkheid gaat ook over de arbeidsmarkt. Ik heb vanuit de banenafspraak een baan de Rijkswaterstaat gekregen. Omdat ik anders ben, heb ik toch wel een bewijsdrang. Dat zou niet zo moeten zijn, toch ben je daar onbewust mee bezig. Maar bij Rijkswaterstaat voel ik me wel welkom, ze hebben mij goed ontvangen.”

Valerie stipt het belang van vervoer aan, want behalve dat je ergens binnen moet kunnen komen, moet je er überhaupt kunnen komen. Valerie: “Het vervoer is wel een dingetje. Mijn kilometervergoeding van Valys is niet voldoende. Soms huur ik een auto van de Zonnebloem, maar dat is ook aardig duur. Ik moet vaak overslaan omdat ik geen vervoer heb”.

“Als overheid kun je niet zeggen: los het zelf maar op”

Een van de genodigden bij het gesprek was Tweede Kamerlid Michiel van Nispen van de SP. Hij is in de Kamer woordvoerder Sport en Bewegen. Samen met GroenLinks en D66 heeft hij een sportnota over sporten voor echt iedereen opgesteld. Deze nota is naar de Kamer en de minister gestuurd. Michiel van Nispen: “Voor het schrijven van deze nota hebben we mensen met een beperking gevraagd wat hen belemmerd om mee te doen aan sporten en bewegen.

Dat leverde een hele waslijst aan belemmeringen op: problemen met vervoer, niet weten waar je toegankelijk kunt sporten, geen buddy hebben, geen sportmaatje hebben, etc etc. En als overheid kun je niet zeggen: mensen, los het zelf maar op. Er zijn zaken die je vanuit politiek Den Haag moet regelen. Dit gesprek vandaag heeft mij gemotiveerd om me sterk in te blijven zetten voor sport voor echt iedereen. We hebben nog veel te doen, dat staat vast.” Van Nispen doet uiteindelijk de belofte bij elk Kamerdebat over sport nadrukkelijk en consequent aandacht te vragen voor sportmogelijkheden voor mensen met een beperking.

Het stokje gaat verder

Het estafettestokje dat Pierre Heijnen aan het begin van de opening aannam van Illya Soffer, gaf hij vervolgens door aan Henri van Geffen, oprichter van Running Blind Den Haag.

Henri van Geffen gaf het daarna door aan Wim Carabain, voorzitter van de Haagse belangenvereniging Voorall. Tot slot kreeg Rita, een van de hardlopers van Running Blind, het stokje van Wim Carabain overhandigd. Iedereen die deze week het stokje in ontvangst neemt, geeft daarmee aan werk te maken van toegankelijkheid.

Demonstraties op de baan

En natuurlijk werd er tijdens de opening ook gesport. Op de atletiekbaan lieten lopers met een visuele beperking zien hoe zij samen met hun buddy’s hardlopen. Daarnaast waren er demonstraties van Frame-runners en van de wandelaars van de Nordic Walking-groep van Running-Blind.

https://weekvandetoegankelijkheid.nl/