Sebastiaan rolt 555 km voor PTSS-hulphond

Bij de Invictus Games komen deze week indrukwekkende verhalen voorbij van militairen die tijdens een missie gewond zijn geraakt. Sebastiaan van Nieuwenhuizen is zo'n militair. Hij raakte op zijn achttiende in één klap verlamd. Door dit zware ongeluk kreeg zijn leven een totaal andere wending. Sebastiaan heeft al drie keer mee gedaan aan de Invictus Games, maar nu heeft hij een andere zo niet grotere uitdaging: een monstertocht van 555 kilometer in zijn rolstoel.

Sebastiaan begint zaterdag in het Duitse Gütergluck aan zijn enorme rolstoeltocht terug naar zijn woonplaats Doorn. Die startplaats heeft hij niet zomaar uitgekozen: in dat dorpje raakte hij 25 jaar geleden als beroepsmilitair zwaargewond tijdens een oefening. Hij werd daar geëlektrocuteerd toen hij in aanraking kwam met een hoogspanningskabel van het treinspoor. Een heftige periode volgde, waarbij hij maandenlang in Brandwondencentrum in Beverwijk moest verblijven. Zijn linkerbeen moest uiteindelijk ook geamputeerd worden.

Van overleven naar leven

Na de revalidatie vond hij in sport nieuwe doelen. Zijn deelname aan de Invictus Games hielpen hem lichamelijk vooruit, maar de mentale klap moest nog komen. In een geestelijk militair ziekenhuis kreeg hij intensieve behandelingen. “Waar ik voorheen vooral wilde bewijzen wat ik fysiek nog wél kon, was nu mijn grootste les: niet meer zo hard zijn voor mezelf. Ik wilde van overleven naar leven”, vertelt hij in een interview aan het AD.

Oefening afmaken

De monstertocht die hij nu heeft gepland is voor hem een belangrijk onderdeel van dat proces om die zwarte bladzijde om te slaan. “Nu kan ik het afsluiten. Een plek heb ik het al gegeven. Maar de wens om de oefening af te maken, die 25 jaar geleden zo abrupt stopte, heb ik altijd gehouden. Met deze 555 kilometer maak ik die oefening af.”

Laten zien wat je wél kunt

Sebastiaan verwacht elke dag zo’n 70 tot 80 kilometer van zijn route te rollen. Fysiek verwacht hij niet dat dat een probleem zal zijn, maar mentaal is het een grotere uitdaging. “Er zullen momenten zijn waarop ik denk: waar ben ik aan begonnen. Maar het laten zien wat je wél kunt, ondanks een beperking, is een sterke motivatie.” Een extra drive ziet hij in het geld wat hij inzamelt voor het opleiden van een PTSS buddyhond. “Als je ziet wat een verrijking het geeft aan iemand en op wat voor termijn diegene weer kan functioneren in de maatschappij, dat is ongelofelijk.”

Bron: AD.nl

Foto: Chargedforlife.nl