Jan fluit voetbalwedstrijd met één been

Jan Lolkema (44) beleefde vorige week als scheidsrechter wel een hele bijzondere avond. Jan heeft al 25 jaar ervaring als scheidsrechter, maar doordat zijn rechterbeen is geamputeerd kon hij geen wedstrijden op hoog niveau meer fluiten. Bij een wedstrijd van het Nederlands Amputatie voetbalteam keerde hij met behulp van een sportprothese terug op het veld. 

Een misstap in 2012 op zijn werk in een biomassacentrale in Steenwijk had voor Jan grote gevolgen. Zijn knie schoot op sloot en hij hoorde alles scheuren en kraken. “Ik dacht: dit is het, nu is alles voorbij en kan ik nooit meer fluiten. Ik ging kapot van binnen”, zegt hij in een interview met AD. Hij werd daarna meerdere keren geopereerd, maar de hevige chronische pijn. Samen met zijn gezin nam hij begin 2018 de ingrijpende beslissing om zijn rechter onderbeen te laten amputeren om verlost te zijn van de pijn. 

In korte broek
Daarna voelde hij zich snel veel beter en wist hij dat hij weer van het leven kon gaan genieten. Met een ‘gewone’ beenprothese met voet pakte hij zijn passie voor het fluiten van voetbalwedstrijden weer voorzichtig op bij de junioren. "Op dat niveau is het voldoende dat ik gewoon rechtdoor kan lopen. Iedereen mag mijn prothese zien. In de zomer fluit ik gewoon in korte broek. En het leuke van kinderen is dat ze nieuwsgierig zijn en er naar vragen”, zegt hij in een interview met KNVB.nl

“Geamputeerd been, so what? Ik wil gewoon weer fluiten"

Toch voelde Jan ook snel dat hij meer wilde en weer op hoger niveau als scheidsrechter actief wil zijn. “Geamputeerd been, so what? Ik wil gewoon weer fluiten. Met dit been kan ik wel rennen, maar echt een sprintje trekken zit er niet in. Ik vroeg de instrumentmakers of dat ooit weer ging lukken, dat kan volgens hen alleen met een speciale sportprothese.”

Amputatievoetbal
Via een crowdfunding zamelt Jan nu het benodigde bedrag van 32.000 euro in om zo’n sportprothese aan te schaffen. De komende maand mag hij die geavanceerde prothese al uitproberen. Dat maakte het mogelijk dat hij de wedstrijd van het Nederlands Amputatieteam tegen CEC uit Emmer-Compascum kon fluiten. Na die wedstrijd liet hij aan KNVB.nl weten dat hij toch wat spierpijn had gekregen. “Maar dat komt omdat je toch iets anders loopt. Het is even zoeken naar automatismen. Als je een kunstgebit krijgt, moet je ook weer leren om een karbonade te eten." 

Bij Jan overheerste vooral een euforisch gevoel. "Man, dat ik deze wedstrijd heb gefloten, is een enorme overwinning.  Op mezelf. En voor mijn gezin, dat al die moeilijke jaren heeft doorstaan."

Bronnen: AD.nl en KNVB.nl

Foto via AD.nl