Giuseppe krijgt nieuwe kracht van boogschieten

We stellen de Invictus-deelnemers uit verschillende landen alvast aan je voor in een aantal interviews. Giuseppe Erriquez is de teamcaptain van het Italiaanse team. Deelname aan de Invictus Games heeft hem nu al nieuwe kracht en energie gegeven. Van 9 tot 16 mei zijn de Invictus Games in Den Haag. De deelnemers aan dit internationale sportevenement voor fysiek en / of mentaal gewonde militairen hebben allemaal een inspirerend verhaal te vertellen over de kracht van sport en hoe hen dat heeft geholpen bij hun herstel en revalidatie.

Giuseppe heeft net als zijn andere teamleden een fysieke beperking. In zijn geval heeft hij in 1998 een ongeluk gehad in het leger. Het wordt voor hem zijn eerste deelname aan de Invictus Games. Waar andere landen kiezen om deelnemers vaker te sturen, doet Italië dat niet. “We zijn met twintig nieuwelingen. En die zijn allemaal heel erg benieuwd naar wat ze te wachten staat.”

Inspirerende reis
Hij weet nu in ieder geval al dat de Invictus Games het team nieuwe energie en kracht zal geven. Dat ervaart hij zelf al in de voorbereiding. “Het wordt voor de hele Italiaanse ploeg een hele inspirerende reis. We zijn benieuwd naar de andere deelnemers, willen graag mensen uit andere landen ontmoeten, reizen bovendien natuurlijk met onze vrienden en familie, omdat we er ook in geloven dat deelnemen aan de Invictus Games ons zo allemaal sterker zal maken.”

Persoonlijke doelen
Hoewel Giuseppe natuurlijk hoopt zo goed mogelijk te presteren, gaat het hem niet per se om het winnen van een medaille. “Tuurlijk, je motiveert jezelf in aanloop door het iedere keer beter te doen dan de vorige keer. Daar gaat het ook precies om: je wilt je persoonlijke doelen bereiken.” 

Ervaring delen
Het gaat hem nog meer om het meedoen aan het bijzondere evenement in Den Haag. “Dat je je ervaringen deelt met anderen, dat je nieuwe mensen, uit heel andere landen ontmoet. Daar krijg je inspiratie van, dat zal het grote winstpunt zijn. Voor jezelf, maar ook voor de vriendne en familie die je meeneemt.” 

Zelf neemt hij zijn vrouw en twee dochters, van 16 en 19, mee naar Den Haag. “Ik heb mijn vrouw vlak voor dat ik dat ongeluk kreeg ontmoet. We zijn drie jaar later getrouwd en hebben mijn revalidatie samen gedaan. Het is niet meer dan logisch dat ze ook meegaan.”

Door Edward Swier