“Op de tandem voel ik mij echt vrij”

Joelle (18) uit Apeldoorn heeft het syndroom van Usher, waardoor ze niet goed kan zien en horen. Bij sporten als turnen, voetbal, volleybal en tennis leverde dat problemen op, maar bij het wielrennen op een tandem merkt ze haar beperkingen niet.

Twee jaar geleden zag de moeder van Joelle een advertentie in de krant staan voor een open training van het tandemwielrennen. “Mijn moeder zei gelijk: ‘is dat niet iets voor jou, want je fietst best snel’. Ik had op dat moment al even geen sport meer. Ik ging alleen naar de sportschool om een beetje in vorm te blijven. Ik ben toen naar die dag gegaan en ik vond het gelijk leuk.” 

Meters maken
Na nog een clinic werd ze uitgenodigd voor de talentendag op Papendal en mocht ze uiteindelijk ook meefietsen op de Open Training van de KNWU. “Daar hebben ze me verder geholpen en mij het advies gegeven om bij een vereniging aan te sluiten om meters te maken.” 

Oren en ogen niet nodig
Ze heeft in het wielrennen nu echt haar sport gevonden. “Het is iets waar ik in kan uitblinken en waarbij ik geen last heb van mijn beperking. Ik kan gewoon lekker fietsen en ik voel me echt vrij dan. Ik heb nu eindelijk een sport waarbij ik niets steeds hoor: je bent niet goed genoeg want je hoort of ziet het niet.” Dat is bij het wielrennen geen probleem. “Ik kan gewoon lekker trainen en doen waar ik goed in ben. Je hebt je oren en ogen niet nodig, want je hebt je piloot. Die zijn je ogen.” 

Het is iets waar ik in kan uitblinken en waarbij ik geen last heb van mijn beperking. Ik kan gewoon lekker fietsen en ik voel me echt vrij dan.

Vriendinnen
Joelle heeft sinds dit jaar in Maud Adriaansen haar vaste piloot gevonden. “Zij is ook even oud als ik, dat is wel leuk. We zijn nu ook vriendinnen geworden. Ze komt dan ook soms een weekend bij mij logeren om samen te trainen. Het is op een tandem wel belangrijk dat je een klik hebt met elkaar, anders werkt het niet. Dat geluk heb ik met Maud.”

Nog veel te leren
Haar hoogtepunt van afgelopen seizoen was zonder twijfel de Europacup in Praag. “Dat was echt de leukste wedstrijd. Daar hebben we voor ons zelf een topprestatie geleverd. Dit was ook onze eerste wedstrijd in buitenland.” Als het aan Joelle ligt volgen nog meer van dat soort grote wedstrijden, want ze heeft een duidelijk doel voor ogen: “Ik wil uiteindelijk op de Paralympische Spelen staan en goud halen. Nu is mijn doel vooral veel ervaring opdoen en veel leren. Er valt nog zoveel te leren. Tokio 2020 komt te vroeg dus ik ga voor 2024 als de Spelen in Parijs zijn. Dat is ook wat dichterbij dan Tokio.” 

Volg Joelle via haar Facebook pagina : Tandemteam Calimero